Rozdział XVIII część 2

-Straże!-Wydziera się zły na całe gardło. Na zawołanie podbiega gromadka osób.-Wy!-Wskazuje palcem na jedną trójkę.-Przynieście mi tu jakąś młodą dziewczynę, w wieku piętnastu lat, z lochów!-Rozkazuje i po chwili mężczyzn już nie ma.
-A wy,-Mówi do pozostałych.-Zbierzcie armie, przyodziejcie ich w zbroje i bronie. Każdy ma zostać zwerbowany, albowiem zaczyna się walka!-Zażądał. Siadł dumnie na tronie, podpierając głowę i spogląda w nicość.
Po chwili, służba przychodzi ze zwyczajną, brudną piętnastolatka, która miota się w ich ujęciach. Spod łba spogląda pogardliwie na mężczyznę i z dumą pluje mu twarz.
-Odważna.-Mówi.-Takiej potrzebuje.
Dziewczyna coraz mocniej miota się w objęciach, gdy podchodzi do niej pan. Dotyka ją lekko w czoło i dziewczyna zaczyna się zmieniać. Z krótkich, czarnych potarganych, stają się długie, pięknie, rude, lekko falowanie. Oczy zmieniają barwę na czarną jak noc, a cera zmienia się na piękną i gładką, bez skazy. Jej strój, z brzydkich potarganych łachmanów staje się brązową szatą prawdziwego nowego maga. Na jej lewej ręce pojawił się czarny pokręcony tatuaż. Był fałszywy, ale dziewczyna mogła korzystać z magi ponieważ pochodziła ze zła.
Dziewczyna przestała się miotać i triumfalnie uśmiecha się w stronę swojego pana.
-Mamy dla magów miłą niespodziankę. Od dziś jesteś Shae, córka Easte.-Powiedział.-Masz sprawić chaos i zamęt, oraz donosić mi co się dzieje w Keethar.-Dodał i zaczął się gromko śmiać, a wszyscy śmiali się razem z nim. Lecz tylko jeden mężczyzna się nie śmiał i dobrze wiedział dlaczego.
-A teraz ruszaj!-Rozkazał. Dziewczyna wskoczyła na czarnego konia przyprowadzonego przed chwilą i ruszyła przed siebie, wykonać misję.
-A ty, mój drogi przyjacielu,-Zwrócił się entuzjastycznie do bestii, która przybyła z wędrówki i dumnie leżała na chłodnej posadzce.-Zaprzyjaźnij się z tą dziewczyną i nie spuszczaj ją z oczu. Będziesz wiedzieć, kiedy powrócić do mnie.-Rzekł i przejechał wierzchem dłoni po tłustej i brudnej sierści. Gdy oderwał dłoń, bestia zmniejszyła się. Jej ślepia stały się intensywnie niebieskie, sierść wygładziła się i zmieniła kolor na biało szary. Zębiska i szpony zmniejszyły się. Teraz była wilkiem, pięknym, mądrym i przebiegłym wilkiem. Dumnie powstała i wybiegła z pałacu w poszukiwaniu dziewczyny, lecz czuła się
inaczej, jakby jej pan stał się gorszy... może on go już nie kocha? Chce się go pozbyć wysyłając gdzieś daleko?
Nie mogła groźnie wyryczeć. Spojrzała w księżyc i zawyła, biegnąc w nowe życie...
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ciesze się, że jesteście :)
Proszę, dodawajcie komentarze, albo obserwujcie, ponieważ na pewno z własnego doświadczenia wiecie, że jest to bardzo motywujące :)